به نظر می‌رسد ایالات متحده در آزمایشاتی محرمانه، پهپادها را با استفاده از سلاح لیزری قدرتمند خود با برد ۵ مایل نابود می‌کند. تاریخ دقیق، مکان و ماهیت این آزمایشات فاش نشده است، اما گام مهمی در عملیاتی کردن این سلاح است.
به گزارش ایسنا، نیروی دریایی ایالات متحده گزارش داده است که لیزر پرانرژی خود را با سیستم یکپارچه خیره کننده نوری و نظارت(HELIOS) برای از بین بردن یک پهپاد هدف آزمایش کرده است.
گفته می‌شود این آزمایش بر روی ناوشکن پبل(Pebble) در کلاس آرلی بورک(Arleigh Burke) در مکانی نامشخص در سال ۲۰۲۴ انجام شده است.
به گفته نیروی دریایی آمریکا، این آزمایش برای تایید عملکرد و قابلیت HELIOS انجام شد و همچنین یک پله حیاتی برای عملیاتی کردن این سیستم‌های تسلیحاتی با فناوری پیشرفته است که طبق گزارش‌ها حداکثر توان خروجی آنها ۱۵۰ کیلووات است.
اطلاعات اندکی به شکل عمومی منتشر شده است، اما می‌دانیم که این ناوشکن در سپتامبر ۲۰۲۴ از سن‌دیگو به ژاپن رفته است. هلیوس یک پلتفرم تسلیحاتی با انرژی هدایت شده ۶۰ کیلوواتی است که در سال ۲۰۲۲ روی Pebble نصب شد.
آزمایش هلیوس در مکان و زمانی نامشخص
این سلاح علاوه بر توانایی‌های انفجاری پرانرژی خود، برای کور کردن و گیج کردن موشک‌ها و پهپادهای جستجوگر نوری نیز عملکرد خیره‌کننده‌ای دارد.
همچنین دارای مجموعه‌ای از حسگرهای نوری قدرتمند است که می‌تواند نقش ثانویه اطلاعاتی، نظارتی و شناسایی(ISR) را ایفا کند.
هلیوس برای درگیری، انهدام یا خاموش کردن اهداف هوایی مانند هواپیماهای بدون سرنشین(پهپادها) یا قایق‌های کوچک (چه سرنشین‌دار و چه بدون سرنشین) طراحی شده است.
گفته می‌شود حداکثر برد این سلاح ۵ مایل (۸ کیلومتر) است، اما عوامل محیطی و تداخل جوی بر برد آن تأثیر می‌گذارند. با این حال، نکته مثبت این است که شلیک با آن نسبتاً ارزان درمی‌آید.
طبق گزارش‌ها، هلیوس قبلاً در سیستم رزمی Aegis نیروی دریایی آمریکا یکپارچه شده و به طور چشمگیری کاربرد آن را بهبود بخشیده است.
ریچ کالابریس(Rich Calabrese)، مدیر سیستم‌های ماموریت نیروی دریایی سطحی در شرکت لاکهید مارتین می‌گوید: ما در حال حاضر در آزمایشگاه خود در نیوجرسی در حال ادغام سیستم سلاح لیزری هلیوس با سیستم سلاح Aegis CSL هستیم.
یک فناوری امیدوارکننده برای نیروی دریایی
ارتش آمریکا برای اولین بار در سال ۲۰۱۸ با شرکت لاکهید مارتین برای توسعه هلیوس قرارداد بست.
با وجود پیشرفت‌های فناوری، چنین سیستم‌هایی هنوز محدودیت دارند و فقط می‌توانند به یک هدف در لحظه شلیک کنند و محدودیت‌های قدرت و حرارتی دارند که از شلیک مداوم آنها مانند یک سلاح پرتابه‌ای جلوگیری می‌کند.
به همین دلیل تا زمانی که بر چنین محدودیت‌هایی غلبه شود، بسیاری آنها را به عنوان سیستم‌های دفاع نقطه‌ای کم‌حجم برای آینده قابل پیش‌بینی می‌بینند. با این حال، سایر نوآوری‌ها مانند اتصال آنها به منابع انرژی تجدیدپذیر مستقل، آنها را به زرادخانه کشتی‌های جنگی اضافه می‌کند.
انتهای پیام